Oranjestad, Aruba, 14 juni

Het eerst wat ik hier zag toen ik voet in de Arubaanse supermarkt zette waren de oerhollandse producten. Aan de rechterkant een schap met heerlijke frikandellen broodjes en aan de linkerhand een vrolijk delftsblauw standje waarin, u gelooft het of niet, Goudse stroopwafels kakelvers worden bereid. Je gelooft je eigen ogen nauwelijks.

Dit moet een teken van het universum gezien het feit ik meerdere jaren in stroopwafelhoofdstad Gouda woonde en momenteel woon ik in de stad die bekend staat als de bakermat van de goudgebruinde vleesstaafjes.

Plotsklap voel ik een warme gloed over mij heen komen en voel me hier thuis. Of kwam die warmte dan toch van de zon die hier maar haast onophoudelijk blijft schijnen...

Naast thuis voel ik me hier op de Antillen ook meer dan welkom. Zeker in het ziekenhuis. Van bijna iedereen krijg je een ‘Bon dia’ welke vaak wordt gecombineerd met een vriendelijke lach. Het is heel gezellig hier en alle talen worden door elkaar gesproken. Nederlands, Engels, Spaans, Papiaments of een combinatie van en paar. Wekelijks neem ik op dinsdagmorgen aan de ‘grote visite'. Hierbij worden samen met de neurologen en verpleegkundigen alle neurologische patienten besproken die op de afdeling of IC liggen. Heel grappig hoe daar al die 4 talen door elkaar worden gesproken. De sfeer is bijzonder relaxed en er wordt veel en hard gelachen. Bijkomend leer ik er ook nog wat van zelfs.

De dagen en weken vliegen hier voorbij. Soms is het ook nog wel eens onwerkelijk om hier te zijn, als je uit raam kijkt en daar de palmboombladeren in de wind ziet wapperen. Dat terwijl je ‘gewoon' aan het week bent. Een nog betere gewaarwording is als je de palmbomen boven je ziet bungelen terwijl je op de rug in het zwembad lift af te koelen. Dan besef je dat je een gelukkig mens bent.

Tot zover het belangrijkste nieuws van de Antillen. Volgende keer weer meer.

Tropische groeten, Martijn

“Dames en heren, dit is de gezagvoeder vanuit de cockpit. Helaas heb ik slecht nieuws. Bij een laatste check aan het vliegtuig is er een brandstoflek geconstateerd. Hierdoor kunnen we helaas niet vertrekken met dit toestel…”    

Oranjestad, Aruba, 6 juni 2023 

Het werd even spannend vorige week zaterdag of ik wel kon gaan. Maar gelukkig wist de KLM heel snel nog een ander toestel te regelen. Met een paar uur vertraging vertrokken we dan toch richting de Antillen. Na een vlucht van rond de 9 uur landden we dan om 8 uur ‘s avond Arubaanse tijd op het Internationale Koningin Beatrix vliegveld in Oranjestad. In het donker, want de zon gaat hier zo rond een uur of 7 onder.

De zondag heb ik lekker rustig aan gedaan, omdat in tegenstelling tot Nederland er gewoon gewerkt wordt op Tweede Pinkerdag hier op Aruba. Door de jetlag nog wel even wennen aan het nieuwe ritme van 6 uur eerder. De eerste dagen was ik zo rond 4 uur ‘s morgens wakker en lukte het echt niet om later dan 20:30uur te gaan slapen haha.

Werkelijk waar, op mijn eerste werkdag dacht ik heel even ‘waar ben ik aan begonnen…’ De start was gelijk al hectisch, maar liefst 4 klinisch patienten lagen met smart op mijn te wachten voor spoedonderzoeken. Na het regelen van een pasje, uniform en inlogcodes dus gelijk maar. De eerste patient bevond zich op de intensive care waar hij terecht was gekomen door een auto-ongeluk. Na enige technische uitdagingen / op start problemen, toch een mooie meting van de hersenactiviteit  kunnen afleveren. De middag ook nog lekker bezig geweest en de dinsdag was zeker hectisch. Wat het ook wel lastig maakt is dat je ‘s morgens aan je ontbijt het gevoel hebt dat het al ergens in de middag is. Terwijl je dag nog moet beginnen, gelukkig blijkt dat een kwestie van wennen. En de dagen daarna verliep als soepel en vlogen de dagen voorbij.

Wat het heerlijkste is dat vanuit het ziekenhuis je in vijf minuutjes naar de prachtigste stranden loopt. 🌴 De dag begint hier vrij vroeg, maar daardoor ben ik ook om 4 uur al klaar. Dus lekker de tijd om even een duik te nemen in zee. Goed smeren, want de thermometer loopt dagelijks op tot de 32 a 33 graden. ‘s Nachts koelt het dan lekker af naar zo’n graad of 27 ;)

Afgelopen weekend kreeg ik mijn huurauto, dus heb heerlijk een rondje over het eiland kunnen doen. Lekker rustig op de weg, want blijkbaar was het zelfs voor de Arubanen te heet om de straat op te komen. Er was heel weinig wind, wat het wel echt tropisch maakt. Maar gelukkig is er de zee en het zwembad bij mijn appartementje.

Volgende keer meer over mijn werkplek, de afdeling Klinische Neurofysiologie van het Dr. Horacio E. Oduber Hospitaal!