Hoe ben je in vredesnaam bij de KNF terecht gekomen?
Na het afronden van mijn havo ben ik begonnen aan de Bachelor Bewegingstechnologie aan de Haagse Hogeschool. Na een half studiejaar kwam ik er achter dat dit uiteindelijk niet de studierichting was waar ik mijn beroep van wilde maken. De interesse voor het zenuwstelsel en de hersenen bleef. Na wat google zoeken [HBO hersenen] kwam ik via volgjehart.nl bij de functieafdelingen (zoals long- en hartfunctielaborant) en dus ook de KNF. Hieruit geconcludeerd dat ik toch wel graag aan de opleiding zou willen beginnen en dus gesolliciteerd op een werk-leerplaats.
Wat maakt het zo leuk om het vak te leren? Wat vind je het leukste aspect en/of onderzoek van het KNF beroep?
Het fijne aan de opleiding is dat praktijk en theorie samen komen op de werkvloer. Het leukste aspect aan de KNF voor mij is het patiëntencontact. De afwisseling tussen 80+’ers in de ochtend en kindjes van 4 maanden ’s middags vind ik ontzettend leuk. Ik haal er veel energie uit
Wat lijkt je nog leuk om te leren?
Momenteel probeer ik gewoon nog de opleiding af te maken hahahaha dus verder kijken dan dat gaat momenteel niet echt.
Hoe ziet de toekomst van ons vakgebied eruit?
Ik verwacht dat de KNF nog wel een metamorfose gaat doormaken de komende jaren.
Heb je nog handige tips of dingen die je KNF collega's echt zouden moeten weten?
Een klein likje klei onder je cup-elektrode gevuld met Ten20 bij langdurig onderzoek zorgt echt voor hele goede overgangsweerstanden.
Wil je nog wat anders delen?
Ik vind het ontzettend leuk om zo in contact met collega laboranten te komen door middel van social media! Keep up the good work